Ecuador

Tja, na iets groots was het weer even onze draai vinden. Wat kon er immers op tegen de Galápagos. 

We begonnen met bij de huidige 'ouders' van Saranke te logeren. Erg aardige mensen die het heel erg vonden dat we niet een eigen logeerkamer hadden, maar op de kamer van Saranke sliepen. Ze hadden opeens hun eigen dochter die in de VS studeert, langs. Voor ons geen probleem. 

Ze maakten een heerlijke lunch voor ons klaar, de lunch is hier de hoofdmaaltijd. 's Avonds kregen we bij de koffie nog wat broodjes en tosties. Het was erg gezellig en er werd heel wat afgepraat (in het Spaans). Het meeste begrepen we globaal, regelmatig vertaalde Saranke om de details ook te kunnen volgen. 

De volgende dag werden we door Pepito, de gastvader naar een plek gebracht waar we op de bus konden stappen. 

We gingen met de bus naar de ingang van het Cotopaxi nationaal park. Daarvandaan met de taxi het park in. De chauffeur was meteen onze gids. We reden naar de parkeerplaats vlak tegen de Cotopaxi een vulkaan redelijk dichtbij Quito, vandaar gingen we nog zo'n 300 hoogtemeters klimmen. We eindigden op 4800m in een berghut. Je merkte tijdens het klimmen de hoogte goed, we hijgden als paarden. Aangezien de berg nog steeds in de wolken lag bleef er niets anders over dan zonder groots uitzicht naar beneden te gaan. 

Omdat het landschap zo mooi was met zijn berg bloemetjes en zijn vergezichten besloten we terug te lopen naar onze vrije camping ipv met de taxi daarheen te rijden. Toch best zwaar, op deze hoogte met al onze bagage op de rug (hoewel een deel bij Saranke was achtergebleven). Bovendien regende het ook nog licht. Gelukkig hadden we in Quito paraplu's gekocht. 

Na 3 uur door de regen gelopen te hebben gingen we liften. Al snel een leuke lift naar het campinggebied. Daar zochten we op de bijna verlaten camping een plekje bij een overdekt zitje. Wel erg prettig met deze regen. Ook met een picknick tafel was toch wel veel prettiger dan voor je tent zitten, ja ook wij worden een jaartje ouder. 

's Avonds hadden we leuk contact met een Zwitsers-Ecuadoriaans stel. Zij (de ecuadoriaanse) was actief en sportief, dit itt tot de meeste Ecuadorian , die helemaal niet gewend zijn te lopen voor hun plezier hoewel dit de laatste jaren iets aan het veranderen is. 

De volgende ochtend lag de Cotopaxi nog steeds in de wolken. Dan maar aan de andere kant een wandeling maken. Daar hoopten we een vulkaan te kunnen beklimmen, echter deze lag ook in de wolken. Dan maar een stukje zonder pad door het gebied gelopen, gelukkig was het droog. Erg mooi was het er. We hebben een stuk of 10 hertjes gezien. Ook nog een caracara gezien en later in een natuurgebied verschillende vogels, zoals de locale kievit. 

Weer terug bij de tent geluncht, ingepakt en weg. Al vrij snel kregen we een lift het park uit. Het was met een auto met 3 Duitse vrouwen, dochter, moeder en vriendin. De dochter had hier 1 maand stage gedaan in Tena, in de jungle. Ze had het erg interessant gevonden. Nu met moeder en haar vriendin door Ecuador reizen. 

Eenmaal het park uit gingen we per bus naar Latacunga, daar gingen we de volgende dag door naar Isinlivi. Dat wilde we met een rechtstreekse busrit doen, maar of de bus ging niet of we stonden op de foute plaats te wachten. Uiteindelijk met een bus een stukje op weg gegaan, daarna met een pick up verder. 

Het werd een schitterende rit, het landschap was een plaatje, met de Cotopaxi op de achtergrond, helemaal zichtbaar. De man scheurde over de meest slechte weg die je je maar kan bedenken. Uiteindelijk werden we in het juiste dorpje afgezet. Nu konden we beginnen aan onze Quilotoa loop wandeling.

De eerste dag lopen we naar Chugchilan, we lopen langs kleine dorpjes, gehuchtjes eigenlijk en veldjes met maïs, aardappels, tuinbonen, koeien, varkens, vaak op hele steile stukjes grond. We slapen daar in een erg goed hostal en hebben leuke contacten met andere reizigers, vaak mensen die een half jaar of langer onderweg zijn, allemaal veel jonger dan wij. 

De volgende dag onze laatste etappe, naar de Quilotoa krater en gelijk genaamde dorpje. Het landschap was schitterend, heel anders als het ons vertrouwde Alpen landschap. Wel was het veel klimmen over soms hele kleine paadjes. Zwaar maar veel leuker als over de brede paden van het laatste stuk. Maar toen waren we er ook, we kregen opeens het meer te zien toen we over de kraterrand konden kijken op 3800 meter. De hoogte maakte het lopen zwaar, je kon goed merken dat de lucht ijl was. 

De volgende dag liepen we nog een stukje over de kraterrand heen en weer. Die dag prachtige vergezichten doordat de wolken verdwenen waren. Ook hier door de hoogte andere bloemen en planten. 

Met de bus weer terug naar Latacunga en door naar Baños. Door een voedselvergiftiging ging Marijke in bed en ging Anton alleen Baños verkennen. Vanaf de San Fransico brug zag je ze swing jumpen. Baños is bekend voor zijn adventure activiteiten. Anton liet zich er niet toe verleiden.

Baños ligt op ongeveer 2000m hoogte tussen steile bergen, het is overal groen. 

De volgende dag gingen we door naar Tena, midden in de jungle. We besloten een relaxte tour te doen omdat we beiden niet top fit waren. 

We zakten op autobanden een rivier in de jungle af met gids. Deze dreef op een vlot van 2 balsa houtstammen. Heerlijk relaxed met de stilte en de jungle geluiden om ons heen. Halverwege maakten we een stop in een nederzetting. Hier gingen we lopend, eerst tussen bananenbomen en cacaobonen, daarna door de primaire jungle naar een uitzichtpunt. Dit was prachtig, met enorme raketbomen. Het was een dichte, groene bomen zee. Op het uitzichtpunt zagen we de kronkelende rivier door het groen. In de nederzetting kregen we een lunch bestaande uit locale gerechten zoals papaya, yuca, maïs, visjes verpakt in bananenbladeren bereid op het vuur. Daarna kregen we een demonstratie van hoe ze chocolade maakten van hun eigen gekweekte cacao bonen, we aten dit chocoladepapje samen met bananen op. Heerlijk puur! Daarna kregen we nog een paar dansjes te zien en konden we met een blaaspijp schieten. We spraken met een jonge meid van 22 jaar die studeerde in de stad en nu vakantie had. Zij deed een ecologische studie. Hoe combineren deze 2 totaal verschillende werelden? 

Daarna dobberden we heerlijk 3 uur verder naar onze eindbestemming, een brug over de rivier. Voor de gids was het iets minder rustig want hij loodste ons steeds door de stroomversnellingen en peddelde soms om de snelheid er in te houden. Onderweg zagen we verschillende vogels, mooie bomen. Enorme bamboe bossen van wel 30 meter hoog. 

Nu onze laatste weken voor ons. Morgen zien we Saranke weer, die Cuenca ook nog wil zien.